Jarig

Afgelopen week was ik jarig. Meestal ben ik met vakantie als ik jarig ben. Dit jaar lukte dat niet en kunnen we pas 2 weken later weg.  
Nu ik er toch was vond ik het wel leuk om te trakteren aan mijn collega's. Dus ben ik naar de Turkse bakker gegaan om Baklava te kopen. Vijf verschillende smaken en vormen, druipend in de honing in een prachtige doos verpakt. 

Toen ik thuis kwam en aan mijn vrouw vertelde wat ik had gekocht om mijn verjaardag te vieren op het werk vroeg ze of ze er een mocht proeven. Dat vond ik geen goed idee. De doos was zo mooi verpakt en wat als ik er straks 1 te kort kom…… Nee dus! 

De doos stond op tafel om de volgende ochtend mee te nemen. 
En…… ’s ochtends is het druk, druk, druk. Ik dacht dat ik alles bij me had en toch klopte er iets niet. Ik kon het echter niet bedenken op dat moment. Dat realiseerde ik me  pas toen ik er bijna was.
En dat terwijl ik het allemaal al in mijn hoofd had uitgedacht hoe ik het zou presenteren.
'Er is er een jarig en Ba-Klava en daarom zingen zij blij ….’ 
Nou dat kon ik dus allemaal vergeten. Het zit niet in mijn systeem dat trakteren op mijn verjaardag. 
Ik dacht nog even ik ga het wel vertellen tegen mijn collega’s, wat me was overkomen.
Uiteindelijk is het er niet van gekomen en heb ik het maar zo gelaten. Uiteraard ga ik dit nog wel een keer goed maken. Dat zal dan de verrassing zijn. 

Volgend jaar ga ik maar weer eind september op vakantie. Daar is het een stuk overzichtelijker om mijn verjaardag te vieren.